Na alles wat ik de afgelopen jaren heb gezien in de lessen die ik geef, geloof ik niet meer dat vrouwen minder krachtig zijn of minder kunnen dan mannen. Sterker nog, ik geloof niet meer dat ik kan voorspellen wat iemand allemaal wel of niet kan. Ik heb mensen zulke grote stappen zien maken, dat ik denk dat je van tevoren gewoonweg niet kunt weten waar de limiet ligt – als die er al is.

Dat maakt het extra pijnlijk als die mogelijkheden niet uit de verf komen. Als mensen het niet voor elkaar krijgen om stappen te maken of zich te ontdoen van hun blokkades. Wat is daar dan aan de hand, en wat kunnen we daar aan doen?
Lees verder →

Schrik niet, dit is geen boze post over het boeddhisme. De spreuk komt zelfs uit het boeddhisme zelf. Afgelopen jaar is keer op keer weer gebleken dat deze spreuk extreem belangrijk is voor zelfverdediging. En eigenlijk voor onze hele maatschappij.
Lees verder →

Zelfverdediging en gerechtigheid – het lijkt zo’n logische combinatie. Je hebt het recht jezelf te verdedigen. Iemand anders heeft niet het recht over jouw grenzen heen te gaan. En als je jezelf in het ergste geval met fysiek geweld moet verdedigen, dan moet dat volgens de regels van het recht.

Toch is het in een aantal opzichten een valkuil om zelfverdediging met gerechtigheid te verbinden. Sterker nog: het idee van gerechtigheid kan je enorm in de weg staan.

Lees verder →

Er zijn 7 categorieën van geweld, verdeeld over 2 hoofdcategorieën. In de cursus zelfverdediging voor vrouwen behandelen we eigenlijk vooral één categorie. De andere categorieën zijn relevanter voor mannen.

Maar tegenwoordig, misschien omdat vrouwen mondiger worden in de maatschappij, lijkt het alsof vrouwen ook vaker met de andere categorieën te maken krijgen. Daarom hier een paar praktische tips voor het omgaan met sociaal geweld, speciaal voor vrouwen.
Lees verder →

Toen Emmeline May haar inmiddels beroemde thee-analogie voor toestemming schreef, begon ze met “Even een korte update”… Waarschijnlijk had ze geen idee dat ze in korte tijd wereldberoemd zou worden.

Blue Seat Studios heeft er een overduidelijke video van gemaakt:

Lees verder →

Voor veel vrouwen was de film Wonder Woman een mijlpaal. Een film met een echte vrouwelijke superheld in de hoofdrol. Niet als bijrol, niet als support, maar in de hoofdrol. Serieus, hij is geweldig. Al kijk je alleen maar naar de trainingsscène van de Amazones* – ga hem zien.

Zoals in het filmpje hierboven mooi te zien is: niet alleen het meisje in Wonder Woman kostuum moet huilen; ook het jongetje dat zijn rolmodel ontmoet. Rory Miller zei onlangs in een interview: “Ik groeide op met allerlei filmhelden die eruit zagen zoals ik er later uit zou zien.”

Dat maakt uit, en het belang ervan is niet dat je tegen iemand op kijkt, maar een voorbeeld hebt voor wat jij zou kunnen worden.
Lees verder →

Onlangs stond ik tijdens een avondje uit te praten met een vrouw, die nogal veel ongewenste aandacht van een man kreeg. Later stond ze haar jas aan te trekken, en kwam de man wéér naar haar toe.

Ik stond van een afstandje te kijken, en realiseerde me ineens: er is niets aan haar te zien dat mij doet vermoeden dat ze de interactie niet prettig vindt of niet wil. Nou weet ik natuurlijk hoe dat werkt, maar ik denk dat daar ook de kern van de #MeToo discussie in zit.
Lees verder →

Dit jaar was me er één. Op Twitter verzuchtte de een na de ander dat 2017 zo erg was, dat het bijna niet meer echt leek. Wordt er een spelletje met ons gespeeld, is het allemaal een grote Reality-show?

Op allerlei gebieden leek het flink mis te gaan. De gebeurtenissen lijken misschien weinig met elkaar te maken te hebben, maar ik zie daaronder toch één onderliggende factor.
Lees verder →