Op het sociale netwerk Reddit is een community met de naam “Am I The Asshole?” waar mensen verhalen over zichzelf plaatsen en vragen of zij nou echt de slechterik in dit verhaal zijn, of toch de andere partij? Iedereen kan daar iets schrijven dus de vraag is of alle verhalen echt zijn, maar regelmatig vinden verhalen hun weg naar Twitter waar ze druk besproken worden.
Het bizarre is dat er veel voorbeelden voorbij komen van vrouwen (maar ook mannen) die niet lijken te zien dat de ander hen in een slechte relatie gevangen houdt, en denken dat ze dit allemaal aan zichzelf te wijten hebben. Dat is niks nieuws: we zien dit veel terug in gevaarlijke relaties, zowel bij liefdesrelaties als bij vriendschappen en andere relaties. Kennelijk zijn we soms zo slecht in het beoordelen van onze relaties, dat we zelf denken dat wij de dingen verkeerd doen. Wat is hier aan de hand?
Lees verder
Instagram staat bol van de quotes die suggereren dat alle ellende die je meemaakt, je sterker maakt: “What does not kill you, makes you stronger” en allerlei varianten daarvan. Dit is vaak hoe mensen die zeer heftige gebeurtenissen hebben meegemaakt, het beschrijven: dat ze na die gebeurtenis een meer betekenisvol leven zijn gaan leiden, meer empathie en altruïsme hebben ontwikkeld, et cetera.
Enige tijd geleden werd ik gevraagd mee te denken met een organisatie die bezig was een tweede locatie voor hun werk op te zetten.
“Je gaat pas op zelfverdediging als je het écht nodig hebt,” hoor ik vaak. En niet alleen over zelfverdediging: bij allerlei soorten problemen hebben we de angst dat we te vroeg of te radicaal handelen. Dat lijkt heel logisch, maar eronder liggen een paar denkfouten die veroorzaakt worden door hoe ons brein nou eenmaal werkt. En dat kan ons in grote problemen brengen.
Als je slachtoffer bent geweest van verkrachting, aanranding of ander seksueel grensoverschrijdend gedrag, is dat niet jouw schuld.
In mijn vorige blogpost zei ik dat wij mensen het vaak moeilijk vinden om écht te kijken naar wat iemand écht verkeerd heeft gedaan. Daar komt van alles bij kijken: sociaal en mentaal, oorzaak en gevolg. Voor omstanders is het misschien iets alledaags. Maar voor slachtoffers is het van levensbelang. Daarom is het belangrijk dat we iets beter kijken naar wat hier precies aan de hand is.
Onlangs deelde onderzoeker Nicole Bedera wat haar leerlingen de belangrijkste les hadden gevonden. Hun antwoord: “Dat we allemaal een verkrachter kennen, en van hem houden.” Dat is een heftige opmerking, maar waarschijnlijk geldt het voor heel veel vrouwen. En het is van levensbelang om te begrijpen waarom dat zo is.
Iedereen kent er wel een. Zo’n creepy figuur waar je gewoon een beetje een vies gevoel bij krijgt. Toch lijkt het vaak bijna onmogelijk om er iets aan te doen. Want het is zo lastig om er de vinger op te leggen – want wat doet hij nou precies dat zo rot is?