Wanneer er een gewelddadig incident heeft plaatsgevonden waarbij omstanders aanwezig waren die niet ingrepen, is de verontwaardiging altijd groot. De gedachte dat dit niet had hoeven gebeuren als er maar iemand iets had gedaan, is pijnlijk, en daarom verwachten we kennelijk van omstanders dat die het geweld stoppen. Ook vanuit sociale campagnes wordt dit wel eens gestimuleerd.
Er zijn zeker dingen die je als omstander kunt doen, maar er zijn ook heel veel zaken om rekening mee te houden. Daarom raden we mensen niet aan dit zonder training of voorbereiding te doen. Waar moet je rekening mee houden?
Lees verder
Als je een probleem wilt oplossen, zul je het eerst moeten begrijpen, en dat is bij zelfverdediging ook zo. Het heeft geen zin om allerlei oplossingen uit je hoofd te gaan leren als je niet begrijpt wat voor problemen voor jou relevant zijn.
Ik ben al lang op zoek naar een beter woord voor de lessen die ik geef als “zelfverdediging”. Zelfverdediging klinkt zo passief, en op z’n ergst heb je een beeld van iemand die constant over haar schouder kijkt en overal gevaar ziet.
Bij massaschietpartijen in de VS blijkt keer op keer dat de dader een verleden heeft van geweld tegen vrouwen. De conclusie van veel onderzoekers in de VS is om door wetgeving te zorgen dat plegers van huiselijk geweld geen vuurwapen meer kunnen kopen. Dat is voor Nederland, waar het veel lastiger is om aan vuurwapens te komen, niet heel relevant. Maar erkenning van het onderliggende probleem is voor ons wél heel belangrijk, zeker na de verkiezingen afgelopen week.
Op het sociale netwerk Reddit is een community met de naam “Am I The Asshole?” waar mensen verhalen over zichzelf plaatsen en vragen of zij nou echt de slechterik in dit verhaal zijn, of toch de andere partij? Iedereen kan daar iets schrijven dus de vraag is of alle verhalen echt zijn, maar regelmatig vinden verhalen hun weg naar Twitter waar ze druk besproken worden.
Instagram staat bol van de quotes die suggereren dat alle ellende die je meemaakt, je sterker maakt: “What does not kill you, makes you stronger” en allerlei varianten daarvan. Dit is vaak hoe mensen die zeer heftige gebeurtenissen hebben meegemaakt, het beschrijven: dat ze na die gebeurtenis een meer betekenisvol leven zijn gaan leiden, meer empathie en altruïsme hebben ontwikkeld, et cetera.
Enige tijd geleden werd ik gevraagd mee te denken met een organisatie die bezig was een tweede locatie voor hun werk op te zetten.
“Je gaat pas op zelfverdediging als je het écht nodig hebt,” hoor ik vaak. En niet alleen over zelfverdediging: bij allerlei soorten problemen hebben we de angst dat we te vroeg of te radicaal handelen. Dat lijkt heel logisch, maar eronder liggen een paar denkfouten die veroorzaakt worden door hoe ons brein nou eenmaal werkt. En dat kan ons in grote problemen brengen.
Als je slachtoffer bent geweest van verkrachting, aanranding of ander seksueel grensoverschrijdend gedrag, is dat niet jouw schuld.