Zolang de toestand van het slachtoffer bepaalt wat als verkrachting gezien wordt en wat niet, zal niemand volledig veilig zijn van seksueel geweld. Onze veiligheid zal conditioneel zijn. En we verdienen onconditionele veiligheid.”
En daarin moeten we natuurlijk gaan voor zoveel mogelijk resultaat. Het doel zou uiteraard moeten zijn: geen seksueel geweld meer. Nul verkrachtingen. De keerzijde daarvan is echter dat we verkeerde verwachtingen wekken. Verwachtingen die we niet waar kunnen maken. Daarom denk ik dat het belangrijk is wat “verwachtingsmanagement” te doen.
Lees verder
Is verkrachting ooit een misverstand? Ik wil heel graag geloven van niet, maar ik ben bang dat de werkelijkheid niet is zoals ik graag wil geloven. Onlangs schreef Malcolm Gladwell het boek Talking to Strangers, waarin hij uitlegt hoe onze communicatie met vreemden soms totaal verkeerd loopt.
Regelmatig vertellen leerlingen me dat ze vinden dat ze “te bang” of “te boos” zijn. Te bang voor mannen in het algemeen. Te boos in situaties waar hun grenzen worden overschreden. En ik snap wat ze bedoelen. Maar eigenlijk denk ik dat als je goed kijkt, er iets anders aan de hand is.
Regelmatig komen er producten op de markt die verkrachting moeten helpen voorkomen of bestrijden. Vaak is dit in de vorm van een wapen dat vrouwen moet helpen zich te verdedigen tegen daders.
Op school haal je je examens door “het goede antwoord” te geven. Als je het goede antwoord niet weet, dan kun je dat vragen aan de leraar of lezen in een boek. Op je examen of tentamen moet je dan vaak kiezen uit vier antwoorden waarvan er maar één goed is. De rest zijn fout.
Een paar weken geleden kwam het ineens heel dichtbij. De schietpartij, zoals we ze kennen van Amerikaanse openbare ruimtes, leek in Nederland te zijn aangekomen. In Utrecht vielen vier doden. Vlak daarvoor pleegde een man in Nieuw-Zeeland een aanslag met nog veel meer doden.