De eerste vraag die vrouwen mij altijd stellen als ik vertel dat ik dit doe is: “Maar wat voor soort vrouwen komen er dan?”

Het simpele antwoord is: iedereen komt bij mij op les.

Mijn jongste leerling was net zestien, de oudste ergens in de vijftig. Ik heb een leerling gehad met een zeer lichte verstandelijke beperking, en leerlingen die tegen het hoogbegaafde aan zitten. Een meisje dat voor het eerst buiten haar strenge, traditionele gemeenschap kwam, en een conductrice die elke dag met zwaar fysiek geweld geconfronteerd wordt. Meisjes van 1 meter 60 en 55 kilo, en 1 meter 90 en 100 kilo.

Lesgeven of selecteren?

Maar achter dat beetje dooddoenerige antwoord ligt wel een belangrijk punt.

Ik sprak een keer een leraar in de competitieve vechtsport. Hij vertelde: “Als iemand bij mij nieuw in de les komt, ja dan laten we hem eerst wel even tegen een paar van de allerbesten uit de groep vechten; die mogen dan flink op hem inrammen. Als hij het daarna nog leuk vindt, mag ie blijven.”

Op die manier kun je in vrij korte tijd een heel sterk team samenstellen. Alleen moet je jezelf niet voor de gek houden dat je aan het lesgeven bent. Je bent aan het selecteren: iedereen die niet uit zichzelf al weerbaar is, loopt daar natuurlijk gelijk weg.

Voor mij is dat geen optie.

Want wie lopen er de meeste kans aangevallen te worden? Niet degene die bij de eerste les kickboksen door de beste leerlingen half in elkaar wordt geramd en dat niet zo erg vindt.

Ook mensen zonder aanleg, of mensen van wie je het fysiek niet zou verwachten, moeten bij mij hun weerbaarheid substantieel kunnen vergroten.

Als mijn lessen een klein, timide meisje van 50 kilo niet kunnen helpen, dan heeft mijn vak geen zin.

Want dat zijn natuurlijk juist degenen die worden geselecteerd om slachtoffer te worden.

En dus geef ik niet op die manier les. Ik heb veel verschillende leraren gehad, en ik heb gekeken naar wat wel werkt en wat niet – waar leerlingen verder door komen, en waardoor ze opgeven.

Bij mij wordt er niet zomaar op je ingebeukt: iedereen krijgt de mogelijkheid om op haar eigen tempo te leren, zonder over jouw grenzen heen te gaan of dingen te forceren.

Want daar gaat zelfverdediging nou juist over: over het verdedigen van jouw grenzen.

Verbeteren op alle niveaus

Dat ik lesgeef aan de mensen die het het hardst nodig hebben, betekent niet dat iemand die al wat steviger in haar schoenen staat, of misschien zelfs al ervaring met vechtsporten of andere systemen heeft, niet evenveel kan hebben aan de lessen die ik geef.

Want wat bij vechtsporten en traditionele gevechtskunsten vaak ontbreekt, zijn de oplossingen voor de gehele situatie.

Door alleen te focussen op het fysieke gedeelte, ben je ten eerste alleen maar reactief bezig. Je kunt je skills pas gebruiken als er al een gevechtssituatie aan de hand is. En als je je veiligheid en je levensgeluk wilt vergroten, is dat wel een beetje érg laat.

Ten tweede ontbreekt het je dan aan oplossingen voor situaties waar nét iets minder geweld nodig is. Zoals een situatie de-escaleren; duidelijk maken dat jij geen makkelijk slachtoffer bent; een goede partner uitkiezen en niet iemand die jou slaat; een gevecht voorkomen voor dat het begint – kortom, je focussen op positieve oplossingen in plaats van alleen het afwenden van het allerergste.

Het zou jammer zijn als je een situatie moet laten escaleren tot een gevecht voor je in kunt grijpen, en dan de rest van de avond op een politiebureau of in een ziekenhuis moet doorbrengen, terwijl je op een veel lager niveau had kunnen instappen en de situatie had kunnen afwenden.

Verbeteren voor iedereen

En daar komt het eigenlijk voor alle leerlingen, groot of klein, timide of bijdehand, bij elkaar. Want de kennis en vaardigheden die je nodig hebt om op elke niveau van conflict te kunnen handelen, is voor iedereen even essentieel.

En dan kom je automatisch uit bij de psychologie van geweld – en dat is extreem belangrijk. Veel mensen die iets naars hebben meegemaakt, hebben niet gehandeld, en daar geven ze zichzelf meestal de schuld van.

Maar beslissend handelen in crisissituaties is niet iets dat je zomaar uit jezelf kunt. Daar heb je voorbereiding voor nodig. Hoe veel leuker je het misschien vindt om tegen een kussen te slaan: het fysieke werkt niet zonder het mentale.

Terwijl het mentale op alle niveaus werkt – in je hele leven.

Verbeteren voor je hele leven

Zoals met alle leren geldt ook bij zelfverdediging: wat je uit de lessen haalt, hangt af van hoeveel je er zelf in wilt investeren. Met mijn lessen, die ik zelf heb ontwikkeld en die ik constant blijf verbeteren, bied ik je een zo compleet mogelijke basis die de belangrijkste aspecten bevat van het voorkomen en omgaan met geweld en crisissituaties.

Maar vooral bied ik je de mogelijkheid om zelf meer controle te krijgen over je eigen leven; om zelf je veiligheid te kunnen blijven verhogen en je levensgeluk te kunnen blijven verbeteren.

Geen antwoorden die je maar van mij moet aannemen en uit je hoofd leren, maar de inzichten die zelfverdediging, weerbaarheid en vrijheid een onderdeel van jóu maken.

Meer weten over de lessen? Kijk op de pagina Zelfverdediging voor meer informatie.