Ik werk veel met slachtoffers van seksueel geweld, en soms werk ik ook met slachtoffers van huiselijk geweld. Slachtoffers zijn veteranen. Zij zijn op een andere planeet geweest. Een planeet met extreem vijandelijke omstandigheden. Hoe stom zou het zijn als wij niets leerden van wat zij hebben meegemaakt? Dat we vasthouden aan onze eigen voorstelling van wat geweld is, in plaats van te luisteren naar hen die het ervaren en overleefd hebben?
Lees verder →

Zo, dat begint lekker controversieel. Zei die dat echt? Iedereen verdient toch een tweede kans? Hoe kun je daar nou aan twijfelen?

‘Er zijn maar weinig echte dominerende sadisten, maar de meerderheid maakt wanhopige excuses voor degenen die dat wel zijn.’

Eerder schreef ik waarom ik niet geloof dat de mensheid slecht is, en dat er dus met mensen die nare dingen doen echt iets flink mis is.
Lees verder →

Een waarschuwingssignaal noemen we een rode vlag. (afbeelding via Wikimedia commons).

Af en toe krijg ik slachtoffers van huiselijk geweld in de les. Heel af en toe, want in een vroeg stadium herkennen vrouwen de waarschuwingssignalen vaak niet. In een later stadium kunnen ze niet meer veilig dingen voor zichzelf doen – laat staan les nemen in zelfverdediging.

Helaas komt huiselijk geweld veel te vaak voor. Gelukkig kun je er wel iets aan doen, maar dat kan vrijwel alleen preventief. Het gaat er dus om dat je een man uitkiest die niet gewelddadig tegen jou zal worden, en als je 1 of meer waarschuwingssignalen ziet, dat je zo vroeg mogelijk weggaat.
Lees verder →

In de jaren ’20 van de vorige eeuw werden er plaatjes verspreid van hoe slechte mannen eruit zien. Helaas weten we tegenwoordig dat innerlijke slechtheid niets met uiterlijk te maken heeft. Sterker nog, mensen die anderen geweld aan doen, zien er vaak zeer verzorgd en aantrekkelijk uit. Wat voor signalen zijn er dan toch dat het niet goed zit?
Lees verder →