Mensen hebben zich altijd al afgevraagd: wat is een goed leven? Hoe kun je vrij en gelukkig door het leven gaan? Misschien lijkt het nu alsof we het antwoord bijna gevonden hadden: veel reizen naar verre landen, veel festivals en andere feesten, samen naar yoga – tot COVID roet in het eten gooide.
Als je de nieuwberichten mag geloven, vinden we het in Nederland bijna onmogelijk om te leven met de beperkende maatregelen. Zijn wij simpelweg niet “gemaakt” voor lastige omstandigheden? Moeten we de hoop op een goed, vrij en gelukkig leven opgeven? Of kun je als mens toch opbloeien in tijden van COVID?
Lees verder
Nadat ik mijn vorige artikel af had, bedacht ik me dat er eigenlijk nog een tweede soort preventieparadox is. Ook die heeft weer te maken met de innerlijke Aap. Bij de bekende preventieparadox blijven de positieve gevolgen van preventie onzichtbaar. Bij deze tweede vorm zijn de negatieve gevolgen van geen preventie doen juist pijnlijk zichtbaar.
Elke training, elke cursus, elke therapie die je met mensen doet, kan een positief of een negatief gevolg hebben. Er zijn interventies waarvan we weten dat ze geen schade kunnen opleveren, zoals EMDR, maar er zijn ook een heleboel interventies waarvan we gewoonweg niet weten of ze ook verkeerd kunnen uitpakken.
Wanneer er een gewelddadig incident heeft plaatsgevonden waarbij omstanders aanwezig waren die niet ingrepen, is de verontwaardiging altijd groot. De gedachte dat dit niet had hoeven gebeuren als er maar iemand iets had gedaan, is pijnlijk, en daarom verwachten we kennelijk van omstanders dat die het geweld stoppen. Ook vanuit sociale campagnes wordt dit wel eens gestimuleerd.
Als je een probleem wilt oplossen, zul je het eerst moeten begrijpen, en dat is bij zelfverdediging ook zo. Het heeft geen zin om allerlei oplossingen uit je hoofd te gaan leren als je niet begrijpt wat voor problemen voor jou relevant zijn.
