Moeten we mannen opvoeden – deel 2

10 jaar geleden lanceerde Tarana Burke een virale campagne waarbij vrouwen die seksuele intimidatie of seksueel geweld mee hebben gemaakt, #metoo op hun facebook of Twitter deelden. Doel was om de omvang van het probleem duidelijk te maken.

Maar naast de omvang van het probleem aangeven, willen we er natuurlijk ook iets aan doen. En zoals vaak als er aandacht is voor dit probleem, is een van de geopperd oplossingen “mannen opvoeden”.

Zit seksueel geweld in onze cultuur?

Seksueel geweld tegen vrouwen lijkt te zijn ingebakken in onze cultuur. In de afgelopen jaren zijn zo ontzettend veel daders in de entertainment industrie ontmaskerd, dat het lijkt of heel Hollywood uit verkrachters bestaat. Regisseurs, acteurs, producers, presentatoren: de een na de ander bleek pedofiel of verkrachter.

En je kunt je voorstellen dat films die van mensen met zo’n profiel komen, ook die mindset verspreiden. Een van mijn leraren merkte op dat “romantische” Hollywoodfilms vaak de volgende verhaallijn hebben: jongen valt op meisje – meisje wijst jongen af – jongen blijft aandringen – ze leven nog lang en gelukkig. “Dat is geen romantiek,” merkte mijn leraar op. “Dat heet stalking.”

Tja en dan heb je nog alle films en liedjes over “bad boys”. Want kennelijk moet je een bad boy zijn. Daarbij moet je als man in onze cultuur altijd het initiatief nemen. Neem je het initiatief en wil de vrouw niet, dan ben je een aanrander. Wil ze en neem je het initiatie niet, dan ben je een slappeling. Je moet een bad boy zijn maar ook weer niet.

Wat dan natuurlijk ook niet helpt, is dat vrouwen massaal naar 50 Shades of Grey gaan. Ik heb de film zelf niet gezien, maar nota bene een liefhebber van SM blogde dat wat in deze film vertoond wordt, echt niet kan – en niet klopt met wat erin de echte SM-wereld gebeurt. Elke vorm van grenzen en toestemming wordt in de film totaal overschreden.

Als je het zo bekijkt, lijkt het geen gek idee om mannen te leren wanneer een vrouw wel en niet wil, en dat hij moet stoppen als zij niet wil.

Toch?

Of is er meer aan de hand dan opvoeden?

Dit blog is openbaar. Soms kijk ik naar de zoekwoorden die mensen gebruiken om mijn blog te vinden. Een tijd geleden bladerde ik daar doorheen en vond ik:

“Hoe doen we een vrouw het meeste pijn als we haar verkrachten”

Bedenk je even wat voor geest die tekst getypt moet hebben. En denk even aan de mannelijke vrienden die je hebt.

Klopt het plaatje nog? Denk je echt dat jouw mannelijke vrienden ook zo naar vrouwen kijken?

In mijn school kijken we naar wat daders doen. Daders hebben namelijk uitgekiende strategieën en werken volgens plan. Die strategieën ga ik hier overigens niet bespreken. Ik ben niet van plan daders te helpen hun misdaden uit te voeren. Die informatie wil ik niet verspreiden.

Maar door wat ik weet van daders, denk ik dat er een groot verschil is tussen daders en gewone mannen. Daders doen wat ze doen omdat de vrouw niet wil. Ja, roofdieren bestaan. Ook menselijke roofdieren. Iedereen weet dat als een vrouw niet wil, je niet moet doorduwen. Als echte man wil je dat niet eens, want je wil een vrouw die jou wil.

Hoe scheid je de ongelukjes van de opzettelijke aanvallen?

Kan een man per ongeluk doorzetten? Tja ik denk dat dat wel kan. Hoe vaak zie je niet vrouwen die “ja” zeggen terwijl ze “nee” bedoelen, vriendelijk blijven glimlachen, en blijven instemmen? Soms zijn die signalen gewoon te onduidelijk. Om zo’n misverstand te voorkomen is het essentieel dat je helder bent in je communicatie.

Het eerste belangrijkste om te doen is dus de ongelukjes van de opzettelijke grensoverschrijdingen te scheiden. ‘Nee’, en alle vormen daarvan, zijn daarvoor extreem belangrijk. De reactie die je krijgt op jouw ‘nee’ geeft je essentiële informatie over met wie je te maken hebt. ‘Nee’ is je radar.

Tijdens de “me too” campagne werd er weer opgemerkt dat we niet tegen vrouwen moeten zeggen dat ze voorzichtig moeten zijn. Dat snap ik, maar je bent al voorzichtig. Een ander artikel dat weer gedeeld werd is Wat alle vrouwen doen dat jij niet weet.

Probleem is: dit gedrag (“de-escaleren, minimaliseren, stilletjes instemmen”) heeft de tegenovergestelde uitwerking van wat je wil. Ten eerste, het maakt de communicatie onduidelijk. Daardoor kun je niet goed meer onderscheiden wie je beter wel en niet kunt toelaten in je leven. Ik kan het niet vaak genoeg herhalen: nee is je radar. Gebruik hem.

Ten tweede: daders zijn op zoek naar precies dit gedrag. Dit gedrag vertelt hem alles wat hij moet weten. Het maakt je niet veiliger, het maakt je juist onveiliger.

Ten derde: het is gebaseerd op het misverstand dat je niet sterk bent. Daarover heb ik onder andere hier, hier en hier al geschreven.

Bovendien: dit gedrag maakt jou en je leven kleiner. Als je dan toch al de moeite neemt om dingen speciaal te doen omdat je bang bent voor seksueel geweld, zou je dan niet liever effectieve dingen doen, en dingen die je leven vrijer maken?

Over eerlijk en oneerlijk

Is het oneerlijk dat jij iets gaat doen terwijl zij de schuldigen zijn? Uiteraard. Feit 1 van zelfverdediging is dat het zijn schuld is en niet de jouwe, en feit 2 is dat hij er niets aan gaat doen en jij wel. Dat is niet eerlijk.

Ik wandel graag in de bergen. Daarvoor heb ik speciale schoenen. Een speciale jas. Ik gebruik een kaart, die ik uit m’n hoofd leer. Ik neem genoeg water mee, en noodrantsoenen. Ik bestudeer het weer, informatie over beren en gifslangen, en dan pas ga ik op stap. En dan nog. Onder aan de streep accepteer ik dat ik een beer kan tegenkomen, dat ik kan uitglijden en vallen, en dat dit de laatste dag van mijn leven is.

Is dat oneerlijk? Zou ik niet gewoon in m’n T-shirt, zonder die grote rugzak omhoog moeten kunnen? Is het oneerlijk dat er beren zijn, dat het beneden 25 graden is en boven -1, dat het weer kan omslaan, dat ik door m’n enkel of m’n knie kan gaan?

Heeft die vraag ueberhaupt een antwoord?

Niets aan dit leven is eerlijk. Niets. Dat je geboren bent in Nederland in niet in Rwanda is niet eerlijk. Dat je een vrouw bent en geen man. Niet eerlijk. Of je hetero of bi of lesbisch bent. Niet eerlijk. Of je aantrekkelijk gevonden wordt of niet. Of je gezond bent of niet. Allemaal niet eerlijk.

Een vrouw vertelde me dat zelfverdediging “niet werkt” om vlak daarna een relatie te beginnen met een man die vrouwen als papieren zakdoekjes gebruikt. Soms hoor ik vrouwen zeggen dat ze graag dronken worden, en dat ze dan best met vreemden in de auto willen stappen – dat ze dat willen blijven kunnen doen. Dat is zo ongeveer de snelste manier om verkracht te worden.

Ik wil blijven wandelen in de bergen. Het risico dat daarbij komt, is de consequentie die ik accepteer omdat ik wil doen wat ik wil doen. De tweede consequentie is dat ik dus voorbereidingen tref.

Het verschil is natuurlijk dat je als vrouw ook gewoon in je dagelijkse leven lastig gevallen wordt. Het maakt niet uit hoe klein je je maakt. Want ook dat is weer – niet eerlijk. Het is gewoon wat het is.

Eerlijk of niet eerlijk. Dat maakt niet uit.

Kunnen we seksueel geweld tegen vrouwen stoppen?

Ergens las ik de kreet “We kunnen geweld tegen vrouwen stoppen!”

Nee. Dat kun je niet. Er zullen altijd daders zijn. Er bestaan menselijke roofdieren. Dus als je toch al dingen doet, waarom zou je dan niet de juiste dingen doen? Dingen die niet alleen je kans om in leven te blijven verbeteren, maar ook je bewegingsvrijheid vergroten?

Want vergis je niet, als je “mannen” gaat “opvoeden”, maak je jezelf weer afhankelijk van mannen. Van of ze zijn opgevoed. Van of ze daar een bal om geven. Of, zoals in het geval van daders, dat ze het juist leuk vinden om te doen wat jij niet wil.

Uiteindelijk gaat het om jouw leven, jouw bewegingsvrijheid, en jouw initiatief. En eerlijk of niet: die dingen krijg je alleen als je het heft in eigen handen neemt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *