Hoe kun je aan je eigen veiligheid werken als je verlegen bent? Als je niet van ruwe spelletjes houdt? Als je niet met blauwe plekken terug wilt komen van de training? Als je liever een boek leest of met een kop thee op een terras zit in plaats van bij een of andere agressieve vechtsport? Als je niemand pijn wilt doen, als geweld helemaal niet bij jou past?

Is dit verhaal op jou van toepassing? Dan ben je niet alleen.

Ik ben ook zo.

Ik hou van lezen, lekker op een bankje in het park en door niemand lastig gevallen worden.

Ik hou niet van vechten. Ik wil niemand slaan. Voor de trainingen die ik zelf volg, bij systema en tai ji, heb ik moeten leren dat te accepteren. En het dan toch te doen.

Ik ben 1 meter 73. Ik weeg 60 kilo. Ik groeide op tussen jongens die allemaal minstens een kop groter dan ik waren. Je kunt je voorstellen hoe leuk dat was.

Maar daardoor weet ik wel hoe het is om tegenover een tegenstander te staan die groter, sterker en zwaarder is. Mijn vaste trainingspartner is een kop groter dan ik, 25 kilo zwaarder, en hij doet met plezier aan kickboksen.

Omringd door grotere, sterkere mensen
Ik heb alle respect voor de grote, sterke leraren van wie ik les krijg. Dat voorop gesteld. Maar wat zij niet kunnen, is weten hoe het is om in een wereld te leven waarin iedereen net zoveel groter en sterker is dan zij, als zij groter en sterker zijn dan wij.

En de meeste leraren die ik ken zíjn groot en sterk: zeg 1 meter 85 en 90 kilo. Hoe zouden zij zich voelen in een wereld waarin bijna iedereen 2 meter groot is, en 120 kilo weegt, met een vergelijkbare gespierde bouw?

Dat een techniek werkt voor iemand van 1.85 en 85 kilo, vind ik niet zo gek. Maar ik wil iets dat werkt voor een meisje van 16 jaar, 55 kilo en 1 meter 60.

Toen ik eens op een bankje ging staan om mijn trainingspartner te laten voelen hoe het is om tegenover een grotere tegenstander te staan, schrok hij zich rot. Toen moest hij ineens iets anders verzinnen.

Jouw zelfverdediging
Verschillende technieken werken voor verschillende mensen. Daarom moet het ook jouw zelfverdedigingssysteem worden.

En daarom kun je ook niet verwachten van iemand die veel groter en sterker is dan jij, dat hij begrijpt en aanvoelt wat jij nodig hebt. Ook hij moet trainen in wat voor hém werkt.

Een voorbeeld: iemand die langer is, heeft langere armen en benen. Mijn vaste trainingspartner kan mij tegen mijn knie schoppen als ik met mijn vuist nog niet bij hem kan komen. Andersom? Gaat niet werken. Zijn strategie zal dus zijn: veilige afstand bewaren. Maar op die afstand is het voor mij niet veilig. Dus ik moet iets anders verzinnen.

Als wij samen trainen, trainen we allebei iets anders.

Je bent niet alleen
Dat een kickbokser van 1 meter 85 flink van zich af kan slaan, betekent nog niet per se dat jij dat ook kunt. Maar als ik het kan…

Laatst besloot mijn trainingspartner het stootkussen eens tegen zijn buik te houden, in plaats van in de lucht. Hij keek even een beetje raar toen ik hem sloeg. “Oh, dat voelt zo toch best wel hard.”

Toen ik een polsklem bij hem aanzette, keek hij wel een beetje bezorgd: “Eh, er staat nu al best wel veel spanning op!”

Kijk, dan wordt het interessant.

Want als ik het kan, kun jij het ook.

Praktisch
Ik ga niet lopen schreeuwen tegen je tijdens de les. Ik geef les op een manier waar ik in geloof. Ik kijk naar wat kleine, zachte, verlegen mensen nodig hebben om hun weerbaarheid te versterken, en dat geef ik.

Van de zomer sprak ik met een ex-bokser die verschillende Europese kampioenschappen heeft gevochten. Hij keek me aan en vroeg “Hou je van klappen krijgen?” Ik heb maar heel eerlijk geantwoord “Nee, ik haat klappen krijgen.”

Hij keek naar de bossen en de bergen om ons heen en knikte. “Ik ook.”