In normale omstandigheden is het belangrijk om duidelijk te zijn over wat je wel en niet wil, zodat degene met wie je communiceert, weet waar hij of zij aan toe is. De ander kan dan bepalen om wel of niet met jou in zee te gaan, en welke compromissen wel en niet te sluiten.
Als iemand fysiek over je grenzen gaat, denken we vaak dat we verplicht zijn diezelfde duidelijkheid te gebruiken. We denken vaak dat we iemand moeten waarschuwen. Maar er zijn een paar specifieke problemen met waarschuwingen.
Lees verder
Op school haal je je examens door “het goede antwoord” te geven. Als je het goede antwoord niet weet, dan kun je dat vragen aan de leraar of lezen in een boek. Op je examen of tentamen moet je dan vaak kiezen uit vier antwoorden waarvan er maar één goed is. De rest zijn fout.
In de zelfverdediging- en persoonlijke veiligheid-wereld hebben we een grap over mensen die alleen maar oefenen voor fysiek geweld: “Als het enige gereedschap dat je hebt een hamer is, begint alles ineens op een spijker te lijken…”
Één van de redenen die ik vaak hoor om níet aan zelfverdediging te beginnen, is dat je je bij zelfverdediging meer bewust wordt van de gevaren die er zijn. Maar ik denk dat je van zelfverdediging juist mínder bang wordt. En dat je er rustiger van wordt. Zou je dat dan ook niet kunnen inzetten voor de stress in je dagelijks leven?